حاج قاسم نخبه فرماندهی جنگ بود
ابوالقاسم محمدی دوست اول تیر ماه سال 1341 در شهر سرکان از توابع شهرستان تویسرکان استان همدان به دنیا آمد.
سال های کودکی و تحصیل را در زادگاه خود گذراند و در کنار تحصیل به باغداری و کشاورزی نیز مشغول بود و سعی می کرد در امور زندگی کمک خرج خانواده باشد.
قاسم از هوش و استعداد خوبی برخوردار بود و از شاگردان ممتاز مدرسه به شمار می رفت. به گواه دوستان و خانواده بسیار منظم، خوش قول و با ایمان بود و سعی می کرد احترام دیگران بخصوص بزرگترها را حفظ کند.
در کنار درس و کار در هیات های مذهبی حضور فعال داشت و در مکتب عاشورائی اباعبدالله الحسین (ع) روز به روز نور وجودش درخشان تر می شد.
سال های انقلاب جوانی قاسم را نیز همچون دیگر دوستانش تحت الشعاع خود قرار داد و او نیز با تمام توان در فعالیت های انقلابی و مبارزات مخفیانه علیه حکومت پهلوی شرکت می کرد. چون جوان شجاع و جسوری بود در درگیری مستقیم با نیروهای شهربانی و ارتش چه در شهرستان تویسرکان و چه در همدان حضور می یافت.
پس از پیروزی انقلاب در کنار فعالیت های اجتماعی و همکاری با نهادهای مردمی در راستای تثبیت انقلاب پر شور مردم ایران با فرمان رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) به بسیج مستضعفین پیوست و در راه تحقق اهداف این سازمان نوپا از هیچ فداکاری فروگذار نبود.
جنگ 8 ساله ایران و عراق با هجوم وحشیانه عراق به شهرهای مرزی و بمباران موشکی اماکن مسکونی آغاز شد و این متفاوتی از زندگی قاسم و نوجوانان و جوانان آن دوره بود.
با پیوستن به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و حضور در لشگر 32 انصار الحسین (ع) پس از گذراندن دوره های آموزشی و کسب تعلیمات لازم، گردان حضرت قاسم ابن الحسن (ع) پیوست.
استعداد و توان مدیریتی قاسم چشمگیر بود و به این جهت به سرعت فرمانده گروهان و پس از آن فرمانده گردان شد و رهبری گردان قاسم ابن الحسن را به عهده گرفت.
یکی از ابتکارات وی در دوران حضور در گردان حضرت قاسم، راه اندازی واحد بسیج دانش آموزی گردان بود که در تربیت و جذب نیروهای جوان و تغییر مسیر افکار و زندگی آنان به سوی اعتقادات مذهبی و انقلابی تاثیر بسزائی داشت.
حاج قاسم بسیار خنده رو، خوش برخورد و مهربان بود و همین ویژگی باعث می شد تا جوانان و نوجوانان با علاقه زیادی که به او داشتند تحت تاثیر گفتار و رفتار الهی او قرار گرفته و جذب بسیج می شدند.
حاج قاسم محمدی در مدت حضور در گردان حضرت قاسم (ع) در عملیات های مختلف شرکت کرد و در کسوت فرماندهی علاوه بر فرماندهی درایتمندانه گردن خود، در جلسات تصمیم گیری و طراحی عملیات ها، نقش موثر و مفیدی داشت تا آنجا که به درخواست علی فضلی فرمانده لشگر 10 سید الشهداء برای پر کردن نقاط خالی فرماندهی به آن لشگر پیوست.
ذکاوت حاج قاسم لطفی الهی بود که از چشم فرماندهان دور نماند و او را برای کسب آمادگی بیشتر و تبدیل شدن به سرمایه ای برای اسلام و انقلابف به دوره تخصصی دافوس اعزام کردند و طبق پیش بینی فرماندهان با رتبه عالی این دوره را پشت سر گذاشت و دوباره روانه یگان فرماندهی لشگر 10 سید الشهداء شد تا این بار با سمت فرمانده طرح و عملیات لشگر انجام وظیفه کند.
اما دوران حضور پر برکت حاج قاسم محمدی دوست در دنیای خاکی به پایان رسید و خداوند نعمت خود را بر او فزونی بخشید. پس از بارها جانبازی و جانفشانی در راه اسلام و انقلاب، در 26 اردیبهشت ماه سال 1367 در جریان عملیات بیت المقدس6 در منطقه عملیاتی ماووت بر اثر حمله وحشیانه دشمن از ناحیه شکم زخمی شد و استنشاق گازهای شیمیایی مرغ جانش را به پرواز درآورد و به ملکوت اعلاء پیسوت.
