آلبوم تصاویر: سردار شهید اسماعیل شکری موحد-1
شهید اسماعیل شکری موحد دوم اردیبهشت ماه سال 1336 در شهر مريانج از توابع استان همدان متولد شد و به نیت حضرت اسماعیل (ص) نامش را اسماعیل گذاشتند. در سال های نخست کودکی پدرش را از دست داد و طعم یتیمی را با تمام وجود احساس کرد.
شرایط مالی زندگی خوب نبود و روزگار به سختی می گذشت. اسماعيل برای کمک به تامین مخارج زندگی مجبور بود کار کند ولی همزمان تحصيلاتش را ادامه می داد.
بعد از سپري كردن دوران پر مشقت تحصیلات ابتدایی و راهنمایی به همراه خانواده به همدان مهاجرت کرد و وارد دبیرستان شد.
این ایام مصادف بود با روزهای پر شکوه مبارزات انقلابی مردم ایران. اسماعیل با شرکت در جلسات سخنرانی و مساجد با انقلاب اسلامی و افکار امام خمینی (ره) آشنا شد.
با حضور در جلسات سياسي و مذهبي، چشم انداز روشني در برابر خود مشاهده كرد و به آینده کشور امیدوار شد.
وی با پیوستن به هسته های مبارزه مردمی و حضور در محافل مخفي این گروه ها, آمادگی لازم برای مبارزه با رژيم پهلوي را به دست آورد و فعاليت هاي انقلابي خود را گسترش داد.
هنوز چیزی از ورود اسماعیل به عرصه مبارزه با حکومت فاسد شاه نگذشته بود که او به یکی از سازمان دهندگان اعتراضات و تظاهرات مردمی در همدان تبدیل شد. خطرات بی شماری که در این راه متوجه او بود, تعقیب وگریزهای ماموران ساواک و احتمال دستگیری و شکنجه هیچ خللی در اراده او نداشت.
بعد از سقوط حكومت پهلوی ابتدا به كميته انقلاب اسلامي پیوست و برای برقراری آرامش و امنیت و مبارزه با ضد انقلاب و بازماندگان حکومت پهلوی تلاش های زیادی انجام داد.
بعد از مدتي با دستور امام خمینی(ره) و تشكيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به این نهاد پیوست. پس از ورود به سپاه با علاقه و اشتياقی که به خدمت به مردم و امور پزشکی و درمانی داشت در بيمارستان امام خميني (ره) همدان دوره های آموزش ابتدائی و تخصصی را به پايان رساند و بعد از پایان دوره ها و کسب آموزش های لازم به سمت مسئول بهداري سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ناحيه همدان منصوب شد. مدتی با اين سمت در سپاه استان همدان خدمت کرد و بعد از آن به جبهه رفت.
پس از مدتی خدمت در جبهه های حق علیه باطل ازسوي سپاه به زيارت خانه خدا مشرف شد. پس از بازگشت از سرزمین وحی با عزمی جدی تر دوباره به جبهه رفت.
اسماعیل شکری موحد در جبهه هم به کار امداد و درمان رزمندگان مشغول بود و مسئولیت واحد بهداری لشکر32 انصارالحسین (ع) را به عهده گرفت.
سال 1361 و مصادف با سال های نخست دفاع مقدس ازدواج كرد و هنگاميكه تنها فرزندش 8 ماهه بود در 25 اسفند ماه 1363 در جاده منطقه عملیاتی گیلانغرب – سومار به شهادت رسید.
