شهیدی که یک روز پس از قطعنامه وصیتنامه نوشت و ده روز بعد شهید شد

مرتضی خانجانی فرزند مرادعلی در تاریخ اول دیماه 1345 در خانواده ای مذهبی و با ایمان در شهرستان ملایر از توابع استان همدان دیده به جهان گشود. دوران کودکی را با شور و شعفی وصف ناشدنی پشت سر نهاد و تربیت دینی و معنوی خانواده با گوشت و پوست او عجین شد.

زمانیکه انقلاب اسلامی به ثمر رسید او نوجوانی 13 ساله بود که فعالیت های زیادی انجام می‌داد. به عضویت بسیج درآمد و در فعالیت های انقلابی شرکت می کرد. تحصیلات خود را دررشته علوم تجربی ادامه داد و موفق به اخذ دیپلم شد.

در سال 1361 به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در سن 17 سالگی و با آغاز جنگ تحمیلی ندای پیشوا و مقتدای خود را لبیک گفت و به سوی جبهه‌های نبرد شتافت و در سال 1364 با اصرار خانواده ازدواج کرد.

مرتضی و بزرگترین آرزویش شهات در راه خدا و رسیدن به معبود ازلی بود. مرتضی در چندین عملیات شرکت کرد، در عملیات های مختلف از ناحیه شکم و سینه‌اش مجروح شد.

خانجانی علاقه بسیاری به امام (ره)‌ داشت و همواره به سخنرانی های حضرت امام (ه) گوش فرا می‌داد و همواره به بسیجی بودن خود افتخار می کرد. سرانجام پنجم مرداد ماه 1367 در عملیات غدیر در منطقه عملیاتی کوشک پاسگاه زید بر اثر اصابت ترکش به زیر گلویش در حالیکه فرماندهی گردان کمیل لشگر 27 محمدرسول‌الله (ص) را بر عهده داشت شربت شیرین شهادت را سر کشید و به لقاء‌الله پیوست.

از این شهید گرانقدر یادگاری به نام فاطمه باقی مانده است و مزار مطهر او در گلزار شهدای بهشت هاجر ملایر زیارتگاه عاشقان و دلسوختگان است.

مرتضی وصيت نامه خود را يک روز پس از قبول قطع نامه 598 و پایان 8 سال جنگ تحمیلی نوشت و به فاصله کمتر از ده روز به شهادت رسید.

وصيت نامه و دست نوشته های مرتضي خانجانی گوشه ای از حال و هوای غم آلود رزمندگان و دلاور مردان جبهه های ایثار و شهادت را بعد از قطعنامه به تصویر می کشد.