شهید علوی با دردهای حاصل از اسارت به لقاء اله پیوست

شهید علوی حسینیان از همان دوران کودکی، حضوری مستمر و فعال در هیئت‌ها و دسته‌ها عزاداری در مساجد و حسینیه‌ها داشت. در سال 1342 به خدمت سربازی رفت و در همان سال‌ها با تشویق مادر به استخدام ژاندارمری سابق درآمد و در زمانی که درجه‌دار ژاندارمری بود، بارها به علت مخالفت باسیاست‌های رژیم سابق و سرکشی از دستورات فرماندهان بازداشت و شکنجه شده بود.

در سال 1350 ازدواج کرد و در طول ده سال زندگی مشترک صاحب یک دختر و دو پسر شد. در بین خانواده از احترام خاصی برخوردار بود زیرا شخصی خانواده دوست و مبادی آداب بود. شهید علوی همیشه احترام خاصی برای مادرش قائل بود و هیچ‌گاه با صدای بلند و رفتار تند، باعث رنجش خاطرش نشد.

بعد از شروع جنگ تحمیلی در همان سال‌های اولیه جنگ در تاریخ اول مهرماه 1359 در منطقه شلمچه به اسارت نیروهای بعثی عراق درآمد و بعد از انتقال به شهر بغداد و بازجویی و شکنجه به اردوگاه "رمادیه" در بدترین منطقه آب و هوایی انتقال داده شد.

در طول سال‌های اسارت مشکلات زیادی ازجمله پایین بودن کیفیت غذا، نبود بهداشت و شکنجه‌های سخت و طاقت‌فرسا را تحمل کرد و بعد از ده سال اسارت در تاریخ 6 مردادماه 1369 به ایران بازگشت. باوجود بیماری و رنج اسارت در سال 1371 به مکه معظمه مشرف شد و بعد از بازگشت به بستر بیماری افتاد و بعد از سال‌ها تحمل رنج و بیماری ناشی از اسارت در تاریخ 27 دی ماه 1372 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.