اگر ساعتی غفلت کنیم اسلام و قرآن و وطن ما دست دشمن می افتد

وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَعْدَاللّهِ حَقًّا وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللّهِ قِيلاً

و کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای نیکو کرده اند به بهشت هایی درمی آوریم که در آن نهرها روان است و در آنجا جاویدانند. وعده بر حق خداوند است و چه کسی از او راستگوی تر است؟

اگر امروز این گلوله ها و سر نیزها قلب مرا نمی شکافت، فردا قلب قرآن و اسلام را می شکافت. اکنون راهی را که در پیش دارم با خلوص نیت است راهی را که بر همه واجب است. خدا را شکر که در چنین قرنی رهبری بزرگ و آگاه و دلسوز به ما عنایت فرمود.

امروز روز عمل است و ما هم اینکه می گوئیم اسلام امام حسین(ع) کی می آید؟ می گوئیم ای کاش کربلا بودیم و امام حسین(ع) را یاری می کردیم حالا که وقت یاری کردن است دیگر جای ماندن نیست. اگر ساعتی غفلت کنیم اسلام و قرآن و وطن ما در دست دشمن می افتد و این من و تو برادر و خواهر مسلمان هستیم که فردای قیامت در پیش پیامبران و شهیدان رو سیاه هستیم.

پدر و مادر عزیزم درست است که باید عصای پیری شما می شدم و آن همه زحمت و رنجی که شما برای من کشیدید را جبران می کردم اما چه می شود که وقتی که دشمن در وطن ما می باشد می توان نشست. مادر جان این را بدان که اسماعیلت از فرمان باریتعالی سرباز نزد. خداوند انسان را برای خوردن و خوابیدن نیافریده بلکه موقعی که اسلام و قران در خطر افتد باید جهاد کرد و جان و مال را برای پایدار ماندن اسلام و قرآن داد.

جبهه واقعاً دانشگاه می باشد و ما همگی دانشجوی این دانشگاه هستیم. پدر و مادر عزیزم تنها خواهش من از شما این است که در عزای من گریه نکنید و صبر و مقاومت را سنگر خود قرار بدهید و اگر خواستید برای من گریه کنید بیاد امام حسین(ع) و اهل بیت مظلوم امام گریه کنید .اگر من یکنفر هستم امام حسین تمامی اهلبیت خود و یاران عزیزش را از دست داد به خاطر اسلام که پایدار بماند من که دیگر خاک پای یاران امام حسین(ع) هم نمی شوم .

تنها آرزوی من در دنیا این بود که دیداری با امام و رهبرم داشته باشم ولی سعادت نور بر تاریکی نمی افتد. از شما می خواهم که اگر امام را دیدید بگوئید جان مرا اگر هزاران بار بگیرید و پس بدهید ما از تو ای امام دست نمی کشیم. آروزی دومم چیزی بود که در آخرت به دردم بخورد و این همان شهادت است.

وصیتی دارم به برادران خودم و همشهریانم که امیدوارم همیشه پشتیبان ولایت فقیه باشید و به حرف منافقین گوش ندهید و با مردم با اخلاق خوب و مهربان رفتار کنید مخصوصاً برادرانی که در نهادهای انقلابی می باشند چون مرکز انقلاب همین نهادهای انقلابی می باشد.

وصیتی دارم با خواهرانم در تمامی دنیا که تنها سنگر شما حجاب شما می باشد و اگر می خواهید که انقلاب به دنیا صادر شود و مقام زن به همان گونه که پیغمبر اکرم(ص) می خواست برسد حجاب خود را حفظ کنید و توصیه های امام را گوش فرا دهید. تا می توانید جلوی بی حجابی را بگیرید. اگر بی حجابی تمدن است حیوانات متمدن ترند.

به امید اینکه هر حرفی می زنید به آن عمل کنید. یاور ضعیفان باشید و با ظالم به ستیر برخیزید. ضمنا پولی در بانک مهدیه بگذارید تا در آن تاریکی قبر نوری برای من باشد.

و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

----------------

شهید عباس کوهیان یکم دي ماه سال 1342 در همدان به دنیا آمد. پدرش محمد نام داشت. سال 1349 وارد دبستان شد و تا پایان دوره ابتدایي درس خواند و پس از آن مشغول کشاورزی شد تا کمک خرج خود و خانواده اش باشد.

در سال های انقلاب همراه با دیگر جوانان و نوجوانان انقلابی در راهپیمایی ها و تظاهرات های انقلابی شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب گام برداشت. با آغاز جنگ تحمیلی با عضویت در بسیج مستضعفین روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و در عملیات های متعدد شرکت کرد و همراه با دیگر همرزمانش حماسه ها آفرید.

سرانجام پس از سال ها مجاهدت در راه خدا، در سی ام فروردین ماه سال 1365 در منطقه عملیاتی فاو عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهداي باغ بهشت زادگاهش واقع است.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.