ارزنده ترين زينت زن حفظ حجاب است
بسم الله الرحمن الرحيم
شهادت افتخار است
زندگى زير استكبار ننگ
اى زن به تو از فاطمه اين گونه خطاب است
ارزنده ترين زينت زن حفظ حجاب است
با سلام درود بر آقا امام زمان و نايب بر حقش امام خمينى و رزمندگان گلگون كفن اسلام وصيت نامه خود را آغاز مى كنم .
با سلام خدمت پير جماران يار و ياور حسين ابن على، امام خمينى و يارانش و با سلام خدمت پدر و مادر عزيزم و خواهران و برادرانم و ديگر افراد خانواده.
مادر عزيزم به آرزويى كه داشتم رسيدم آرى آرزوى من همين شهادت بود كه رسيدم. مادر و پدر عزيزم هميشه سر نماز امام را دعا كنيد و دعا كنيد كه خدا گناهان مرا ببخشد. مادر مهربانم هميشه بياد جبهه باش و به جبهه كمك كن كه همه رزمندگان فرزند تو هستند. از خدا طلب كنيد كه عمر طولانى نصيب رهبر مان كند.
پدر و مادرم هميشه در نماز جمعه شركت كنيد تا مشت محكمى بر دهان اين ياغيان از خدا بى خبر باشد. مادر جان نذر داشتم كه به مشهد زيارت امام رضا روم ولى مثل اينكه خدا بهتر مى دانست كه در راه او شهيد شوم پس به جاى من البته با همسرم به مشهد برو. خيلى دوست داشتم نذر مشهدم اين بود كه من و مادرم و همسرم به مشهد برويم ولى ديگر سرنوشت چنين شد و به اين سرنوشت افتخار مى كنم.
بارى مادر جان اى كاش كسانى كه در خيابانها دنبال ناموس ديگرانند به راه راست هدايت مى شدند. مادرم و فاميلهاى عزيزم تو را و شما را بجان امام قسم مى دهم براى من گريه نكنيد و سياه نپوشيد چون اولين ازدواج خودم را شهادت مى دانستم و دومش را زندگى و خدا لطفى كرد و اولين عروسى را براى من كرد. مادر فرش مرا بفروش و به فقيران بده و نيمى ديگرش را به جبهه كمك كن من از تمامى دوستان و آشنايان و فاميلها حلالى مى خواهم.
مادر جان شيرت را حلالم كن و از زحمات شما تشكر مى كنم و مادرم افتخار كن كه فرزندت در راه خدا و ناموس كشورش به شهادت رسيد آخرين گفتارم برادران و برادرانى كه دنبال ناموس مردم و خلاف هستند اين است توبه كنيد و راه خدا را پيشه كنيد و جمله ديگرى براى تمامى خواهران دارم .
اى زن به توم از فاطمه اينگونه خطاب است
ارزنده ترين زينت زن حفظ حجاب است
جبهه ها را خالى نگذاريد
من كوچكتر از آن بودم و هستم كه اين سخنان را بنويسم .
از تمامى ملت ايران حلالى مى خواهم
فداى امام و راه امام
على غيبى
24 آذر 65
-------------------
شهید علی غیبی فطرت سوم ديماه سال 1346 در تهران به دنیا آمد. پدرش نظرعلي، کارمند استانداری تهران بود. سال 1353 وارد دبستان شد و تحصیلات خود را تا پایان دوره راهنمایي ادامه داد و پس از آن مشغول کار شد. در سال های انقلاب با اینکه کودکی بیش نبود در کنار دیگر دانش آموزان و جوانان و نوجوانان انقلابی در راه پیروزی انقلاب گام برداشت. سال 1365 ازدواج کرد و تشکیل خانواده داد. در سال های دفاع مقدس بنا به وظیفه شرعی و قانونی به عنوان سرباز به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و در عملیات های متعدد شرکت کرد.
سرانجام در بیست و پنجم بهمن ماه سال 1365 با سمت خدمه خمپاره انداز در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. مزار او در گلزار شهداي باغ بهشت شهرستان همدان واقع است.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
