هر يک به نوع خود پاسدار حرمت خون پاک شهيدان باشيد

بسم اله الرحمن الرحيم

مادر جان، پدر جان، خواهران و برادران عزيزم

با آن که ميدانم شهدت من براي شما ناراحت کننده است ولي بايد بگويم که شما شهادت را درک مي کنيد زيرا که شهادت راه انبياء و اولياء خداوند است. راه حسين ابن علي (ع) و ديگر فرزندان پاک او مي باشد. در شهادت من نمي گويم اشک نريزيد زيرا که امام گفت براي شهيدان خود گريه کنيد تا راهشان زنده بماند.

مي دانم که بعد از شهادت من کساني هستند که شما را زخم زبان مي زنند و باعث ناراحتي شما مي شوند امام شما بايد صبر داشته باشيد زيرا که زينب (س) در مصیبت های حسين (ع) صبر نمود تا به دشمنان بفهماند که راه شهدا زنده و جاويد خواهد بود.

وصيتي با برادران و خواهرانم دارم

از شما مي خواهم که هر يک به نوع خود پاسدار حرمت خون پاک شهيدان باشيد. من نمي دانم که در اين وصيتنامه چه بگويم زيرا که خود شما از من نسبت به انقلاب روشن تر هستيد و مسائل را بهتر مي دانيد از خواهرانم مي خواهم که در حفظ حجاب خود و بپا داشتن نماز کوشا باشند.

چرا که من کوچکتر از آن هستم که بخواهم نصيحتي کنم اما مي خواهم بگويم که سعي کنيد در زندگي تقوا را پيشه کنيد. مسائل زندگي را در اين بعد ماديت نگاه نکنيد. يک عده هستند که به خاطر پول و مال دنيا زندگي خود و زندگي ديگران را تباه مي کنند تا بتواند پول بيشتري براي خود جمع کنند ولي نمي دانند که در آخرت حسابي هست.

نه پولي به فرياد انسان خواهد رسيد و نه شخصي، پس با چشم باز به دنیا نگاه کنيد تا بتوانيد خود را از منجلاب گناه بيرون بکشيد و سعي کنيد هميشه و در همه حال در خدمت اسلام و مسلمين باشيد و به نصيحت امام گوش فرا دهيد.

اي پدر بزرگوارم که در راه بزرگ کردن من چه زحماتي که کشيدي و هميشه و در همه حال در مقابل رنج ها و سختي ها مقاوم و صبور بودي. اميدوارم که در نبودن پسر کوچکت رضا همچنان صبور و صبر داشته باشی که خداوند صابران را دوست دارد و منافقين در صبر و بردباري شما مي ترسند.

مادر گرامي نمي دانم چگونه از شما قدرداني کنم به خاطر زحماتي که پاي من کشيدي تا مرا به اين سن و سال رسانيدي.

خلاصه از شما مي خواهم مرا حلال کنيد و در مرگ من ناراحت نباشيد چون من امانتي بوده ام از خدا در دست شما و حالا خداوند امانتش را از شما گرفت و اميدوارم که خداوند اين امانت را از شما بپذيرد.

از تمامي دوستان و آشنايان حلالي مي خواهم. در آخر از همه عزيزاني که به هر نحوي با آنها ارتباط داشتم و مرا مي شناختند حلاليت مي طلبم و از آنها می خواهم که اگر از من خطائي سر زده است مرا ببخشيد.

ديگر سخنانم به پايان رسيده است. از همگي دوستان و فاميل ها التماس دعا دارم

و السلام عليکم و رحمت الله برکاته

برادر حقيرتان رضا فراهاني

روزي که زمين تو را در آغوش کشيد

تابودت را سپيده بر دوش کشيد

تصوير ترا به صورت لاله سپس

تا کس نکند ترا فراموش کشيد

خداحافظ تمامي دوستان و آشنايان

خدايا خدايا تا انقلاب مهدي خميني را نگهدار

به اميد پيروزي تمامي رزمندگان اسلام بر عليه کفر جهاني

------------------

شهید رضا فراهانیان پور بیستم آذر ماه سال 1341 در روستاي انجلاس از توابع شهرستان همدان به دنیا آمد. فقط از سواد خواندن و نوشتن برخوردار بود و تحصیلات ابتدایی داشت. از همان کودکی مشغول کار شد و شغل خیاطی را برای خود انتخاب کرد.

سال 1368 ازدواج کرد و صاحب دو فرزند پسر شد که از وی به یادگار مانده است. با آغاز جنگ تحمیلی با عضویت در بسیج مستضعفین روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و در عملیات های مختلف شرکت کرد.

سرانجام پس از سال ها مجاهدت در راه خدا در هشتم اردیبهشت ماه سال 1365 در منطقه عملیاتی فاو عراق مجروح شد و به مقام جانبازی نائل آمد و نوزدهم آذر ماه سال 1375 بر اثر عوارض ناشي از مجروحیت به شهادت رسید.

مزار او در گلزار شهداي باغ بهشت زادگاهش واقع است.